Talambuhay ni MARYANNE ALCANTARA

Ang cute ko noh :)

 Ako si Mary Anne  Alcantara, 16 gulang, nakatira sa Dagatan boulevard San Pablo City.

Ganap na alas nuebe nang gabi sa Sampaloc lake,Dagatan B.L.V.D , ika-2 ng Setyembre 1994. Noong isinilang ako ng aking Ina at halos hindi na raw kelangan pang pilitin ang kanyang sarili upang ako ay ilabas sa kanyang sinapupunan. Dahil kusa daw akong lumabas nang hindi sya nahihirapan.Pang apat ako na isinilang ng aking ina. Sa tulong ng aking ama at mga kapatid ay pinalaki ako ng aking ina nang may pagmamahal. At dumating ang araw na pininabinyag nila ako sa ngalan ng Diyos. Para gabayan ako ng panginoong sa aking paglaki.

noong grade 1 ako

Lumaki ako sa pangangalaga ng aking mga magulang at kapatid. Nagkaroon din ako ng mga kaibigan na nagging kalaro ko sa aming bahay. Lagi ko silang kasama sa tuwing kami ay maglalaro ng bahay-bahayan, “jackstone”, Chinese garter, patintero at iba pa. dahil nga na nasa tama na akong edad upang makapasok sa eskwelahan. Pinapasok nila ako sa unang baiting ng ako ay anim na taon pa lamang sa San Pablo Central School. Ngunit hindi pumayag  ang aking guro na pumasok ako sa unang baiting dahil sa murang edad ko daw.Kaya ginawa niya akong “salimpusa” doon. At hindi ito nagging madali para sa akin, dahil sinasaktan ako ng mga kaeswela ko. Lagi nila akong kinukurot at niloloko. Pero nalagpasan ko ang lahat ng pang- aaping iyon. Nagsikap akong mag-aral nang mabuti dahil sa mga pangaral ng aking magulang. Dahil ditto nakapagtapos ako ng pag aaral sa elementary at ito ay ikinatuwa ng aking mga magulang.

Noong bata pa ako ay palagi kaming kumakain sa labas ng aking pamilya. Lagi nila kaming binibilhan ng mga laruan  na lubos naming kinatuwa. Nagkataon naman  na pinagbenta ng aking ate ang mga laruan na binibili sa amin para magkaroon sya nang pera. Isang araw ay nadoon kami ng ng aking ina at bunsong kapatid na babae sa aming kapit bahay. Naglalaro kami ni Sol at pinaltok niya ako ng laruang sasakyan sa aking ngipin. Dahil ditto nabungi ako at lagi na akong binibiro sa amin ng “BEBANG”, kasi bungi daw ako.

Kami nang pinsan ko

Nagdaan ang ibang buwan at dumating na ang araw ng pagpasok ko saa sekondarya. Marami akong nakasalamuhang iba’t ibang tao doon sa aking paaralan Col. Lauro D. Dizon Memorial National School. Nag-uumpisa na ang aking pagdadalaga at maraming nagbago sa akin. Noong elementarya ang mga suot ko ng medyas ay iba’t ibang kulay, hindi maayos ang aking buhok at hindi rin ako maayos sa aking sarili. Ngunit ngayong nagdadalaga na ako pinipilit kong maging maayos sa pananamit,pananalita,pag iisip at pagkilos. Syempre dahil meron na din akong nagugustuhan o marami na akong nagiging crush sa school.Masaya para sa akin ang “highschool life” ksi maraming activities ang ginagawa naming.Nagkaroon din ako ng mga kaibigan at kaasaran. Tinatawag nila akong Mhean,Mary anne at Alcantara. Noong 2^nd yr high school naman ako lagi akong sinasabihan ng mga kaklase kong mataray daw ako at KJ kasi hindi ako nakikisama sa kanila pero kahit papaano nagging close din ako sa kanila kahit konti. Noong 3^rd yr namna ako nagkaroon kami ng J.S prom at sumali ako doon. Ang saya nang gabing iyon para sa akin kasi kasamako ang mga kaibigan ko. At ngayong ako’y 4^th yr highschool na at graduating, syempre na kakaexcited dahil makakapagtapos na ako ng pag-aaral sa sekondarya.

Ngayong 4^th yr ako hindi ko malilimutan ang mga pangyayari na naganap. Gaya na lang nung lumaban  kami ng cheerdance hindi naming akalain na kami ang nagging 1^st place ,Kasi hindi kami gaanong nakapagpraktis. Ang saya-saya nga araw na iyon. Pagkatapos noon nagkaroon naman kami ng miniolympics. At muli marami kaming natanggap na parangal ditto na lubos naman naming ikinatuwa . pagkatapos noon ay nagkaron kami ng “Christmas Vacation” Sampung araw bago sumapit ang pasko ay lagi kaming nagsisimba tuwing 3 ng medaling araw kasama ko lagi si nanay.  Pagkatapos naming magsimba ay dumadaretso  ako sa tindahan ng aking ate sa lake. Nagtitinda sya ng mga ihaw-ihaw.Minsan ako lang mag-isa doon at may katapat kaming tindahan yung “organic market” meron akong nagging crush doon, kasi minsan bumili sya sa akin ng softdrinks tapos nakaupo ako noon  ng biglang natumba yung upuan nagulat ako. At napatawa sya dahil don,hiyang hiya nga ako noon. Tapos ilang araw lagi na nya akong tinatawanan yan tuloy nagging crush ko na sya. Kaso nga lang hindi ko ito sinasabi sa nanay ko dahil pagagalitan niya ako, kasi bawal pa daw akong magboyfriend, at kapag sinabi ko sa kanila na may nagugustuhan na akong lalaki, ay hindi na nila ako papuntahin sa tindahan kaya hindi ko nalng sinasabi o kinukwento sa kanila. Magkaganon pa man mahal ko pa rin ang magulang ko, minsan-minsan nagkukwento din ako sa kanila kung ano ba yong nangyari sa eskwelahan ko. Dumating ang araw ng kapaskuhan pero hindi ako Masaya kasi hindi kami kumpletong magkakapamilya, kasi yung ate ko may pamilya na silang kanila. Kahit  noong bagong taon  hindi rin ako Masaya , dahil nga hindi na kami kumpleto. Paminsan minsan bumibisita sa amin yung isa kong ate at yung isa naman madalas sa amin kasi may negosyo siya malapit sa amin. Tapos na ang mahaba kong bakasyon at balik eskwelahan na naman ako at nalalapit na ang napipinto kung pagtatapos.

Masaya ako dahil nakasama ko ang 2-ablaze na masayahin at maingay. Hindi ko makakalimutan ang lahat ng alaala ko sa 4-a. Kahit na minsan naiinis ako sa ilan sa kanila kasi maraming mang aasar, at tsismosa sa kaklase ko. Pero kahit ganon pa man mahal ko ang mga kaeskwela ko at lalong- lalo na ang gumagabay sa amin na si Gng. Audije, Hindi ko sila makakalimutan. At nalalpit na ang pagpasok ko sa kolehiyo at medyo kinakabahan ako. Pero kailangan kong magsikap upang maabot ko ang pangarap at upang matulungan ko ang aking pamilya.

Wakas …….